Demoniczni

Demoniczni – nie można ich nazwać Demonami gdyż te jako takie nie mogą występować w swej pierwotnej postaci w naszym wymiarze. Pozostawiają jednak oni piętno odciśnięte na mieszkańcach Arcadias w postaci swoich potomków, lub opętańców. Sposobów ochrony przed demonami jest wiele, od wisiorków z hematytem poprzez noszoną w kieszeni gałązkę jarzębiny, po ochronne kręgi. Jednak naukowcy na Uniwersytecie Królestwa Umysłu zgadzają się co do jednego, demon nie może pojawić się na naszym świecie w swojej naturalnej formie…
Opętańce - Jest to kategoria rasowa określające istoty żyjące na innych płaszczyznach światów, niż ta nasza. Wtargnęły one na nią siłą, naruszając harmonię i naturalną kolej rzeczy. Bramą która powstaje miedzy światami by wpuścić jedno z demonicznych istnień może być wiele rzeczy: słowo człowiecze, zła wola, czy nachodzące się sfery. Wtedy też demon przekraczający barierę szuka dla siebie ciała nosiciela. Ważne jest to dlatego, iż barierę pomiędzy światami zawsze przekraczają pomniejsze istoty, nigdy silne jednostki. Demon będący zaprzeczeniem wszelkich zasad rządzących światem rozpada się, ginąc w przestrzeni, pozbawiony ciała i rozumu – dlatego tak ważne jest by znalazł sobie ciało. Tak też właśnie dochodzi do opętania. Demon kusi nieraz obietnicami życia wiecznego, bogactw czy szczęścia tak by jego ofiara udostępniła swe ciało – nie może on w końcu wtargnąć w nie siłą. Jednak raz opętana istota już na zawsze pozostanie w szponach nowego władcy. Nawet jeśli wygna się pasożyta, to ciało pozostanie tylko skorupą pozbawioną woli i myśli.

Żeby przegnać demona trzeba poznać trzy rzeczy z nim związane: imię, symbol oraz aspekt do którego jest przypisany. Wiele demonów może mieć ten sam aspekt, jednak imię i symbol zawsze będą się różnić od siebie. Warto też wspomnieć, że wygnania nie może dokonać byle kto – ważne są mantry, tudzież zaklęcia padające przy odegnaniu, a także silna wola która nie ugnie się pod obietnicami obcej istoty.

W zależności od aspektu, demony będą się różnić drobnymi cechami. Wszystkie jednak cechują się siłą oraz wytrzymałością, niezwykłą dla człowieka jednak możliwą do stłamszenia. Bogowie bowiem uczynili rasy pierwotne tej ziemi pułapkami na demony; wkraczając na naszą płaszczyznę i przejmując ciała ludzi, stają się śmiertelne, zaś umysł nie zawsze da się stłamsić i nieraz rządzi nad pasożytem przekreślając jego plany.

Demoniczne aspekty:
Wiedza – Każdy chce wiedzieć, więcej i więcej. A oni wiedzą, wiele. A zarazem chcą wiedzieć więcej. Gotowi zabić za kolejne informacje. Warto też wspomnieć, że aspekty wiedzy są manipulatorami i to oni najczęściej kryją się ze swoją naturą widząc w tym możliwość do zdobycia większej ilości wiedzy.
Potrzeba – W tej kategorii istnieje duży rozrzut demonicznych, od tych łasych na bogactwa, poprzez pragnących cielesnych doznań, lub też mających tendencje do gromadzenia. Każdy z nich jest uosobieniem potrzeby, bardziej lub mniej określonym.
Walka – Walka o przetrwanie, walka o władzę, walka o bogactwa. Nie ważny jest cel, liczy się sam akt. Demoniczni z tego aspektu cenić sobie będą potyczki, jak i bitwy, walki pełne honorowych formułek lub pozbawione ich.
Słabość – Ileż to słabości męczy ciało i umysł śmiertelnych? Smutek, choroba, zmęczenie, głód, zazdrość. Ileż to aspektów którymi są demoniczni? Każdy z nich kieruje się swoją odrobiną, siejąc wszędzie tam gdzie się pojawi to co najgorsze.

Potomkowie – Jeśli demon który dokonał opętania na niewinnej istocie jest dostatecznie silny, może odcisnąć na niej znak swojej obecności, mówimy tu o nienaturalnych zmianach fizycznych od pazurów, kłów, czasem koźlich źrenic, a nawet rogów. Ot, jaki kaprys ma demon, tak zmieni ciało które jest dlań jak glina jeśli mocą swa zdominował nie tylko umysł, ale i duszę. Hulaszcze zaś popędy swe zaspokajając, tak silny opętaniec spłodzi wypaczoną istotę na swego potomka.
Cechują się oni niezwykłą wręcz wytrzymałością i przyśpieszoną regeneracją, z badań wynika, że również temperatura ich ciała jest znacznie wyższa od normalnej. Niektórzy nawet wysuwają wnioski, że mogą mieć wspólne cechy z Drakoni, jednak większość badaczy odrzuca tą teorią bo oznaczałaby ona, że smoki były demonami.
Większość demonicznych potomków wychowuje się ze swym śmiertelnym rodzicem, rzadko będąc świadomymi swej prawdziwej natury. Oczywiście każde dziecko, co ma zamiast dłoni szponiastą łapę, albo ma dziwne wypustki na wysokości żeber wie, że stanowczo nie jest normalne. Skutkuje to najczęściej wycofaniem się ze społeczeństw, a potem niechęcią do ludzi i agresją w stosunku do nich. Trzeba przyznać, że większość tych istot jest niezwykle impulsywna i najpierw robi a potem myśli.

Cechy rasowe demonicznych:
- Zwiększona wytrzymałość jak i regeneracja.
- W zależności od aspektu, naturalnie i nieświadomie przyciągają wydarzenia im bliskie. Potomkowie, w zależności od rodzica też przejawiają przynależności do aspektów.
- Są wrażliwi na bieżącą wodę, oraz sól. Przejście strumienia czy kręgu z soli są w stanie wykonać, jednak barierą nie do pokonania jest dla nich morze. Tracą tam wszystkie swoje cechy i stają się słabsi od ludzi. Nie przepadają też za jarzębiną, po zetknięciu skóry z jarzębinowym drewnem, ich skóra pokrywa się swędzącymi oparzeniami, a ogień mający źródło w tym drewnie zadaje rany których nie mogą zregenerować z typową dla siebie szybkością. Owoce jarzębiny są dla nich trujące, spowalniają regenerację i wywołują ból lecz nie mogą zabić.
- Ich życie jest krótsze od zwykłych śmiertelników, chociaż to też zależy od ras. Nie chodzi tu o szybsze starzenie się, a raczej o szybszą degradację organów wewnętrznych. Demoniczna natura która zwiększa regenerację skóry, kości i mięśni, zarazem wymaga dużo większych pokładów energii przez co potomek człowieka i opętańca-człowieka będzie żyć około pięćdziesięciu lat, ale też szybciej się rozwinie. Taki opętany człowiek, też dożyje około pięćdziesiątki, maks sześćdziesięciu lat. Czyli ½ tego co by mógł.